I swear

sayfalar dolusu yazasım var,karşıdan birisinin okuyacağını unutarak,kendimi kaybedercesine yazasım var.O zaman kağıda yazayım desem de olmuyor,daha da haykırasım geliyor çünkü.
25 sene sonrasında kıskanma boyutum beni çok şaşırtıyor,korkutuyor,anlamsızlaştırıyor,hakimiyetimi elimden alıyor,yoruyor,daha da çabalayıp düşünmeme neden oluyor, Cabaladıkca hırcınlaştırıyor.Hata olmasın diye birşeyleri 2kere düşünmek,düşüncelerimden uzaklaştırıyor beni.
ben alışık diilmişim,senelerdir yaşadığım adamı bir kere olsun kıskanmamısım cünkü.
ama şimdi durum farklı.herkes aynı olmuyor.
ben hala anlamıyorum,hatalar çat çatt alnına vurulur gibi sölenmeli mi sana,yoksa şöle bi nefes alman mı beklenir? ben senelerdir böleydim ya niye değişiyimki düşüncesi yerini bende mi ya bazı hatalar dedirtmeye başlattı.Hata da değil,farkında olmadığın şeylerin farkındalığını artık yakalamam gerektiği gerçeği.
ama cok erken geldi tüm bu vuruşlar.ben toparlanmaya başladığım,geldiğim andan beri,beni daha da yokuş yukarı sürmeye başladı.
sabaha "SOKO nun ,I will kill her" şarkısı ile başlamıstım,tüm bunlar aklımda yokken,ama kısmet geceyi de böyle sonlandırmakmış.
ve..
çok açılan aralardan korkar oldum.ya cok yavaş ya çok hızlı giden adımlar derken,bunun ortası nasıl bulunuyor bi bilen varmı acaba,dengeyi kim kuruyor,kadın ve erkek nereye yürüyor?
kaybetmek istemiyorum.ve bunu demekten nefret ediyorum.
başka bir cümle olması lazım.
kadın ve erkekden korkuyorum.