bi denize yürüyeyim geliyim

zamanla yine problemim var,bişeyleri beklemek için zamanı feda edişimiz mesela.aptal vizenin bekleme süresi uzayınca ve benim geriye dönüş için günler sayılı olunca,ya yetişmesse korkusu her zaman olduğu gibi beni burdada yakaladı,gelenek diyorum:)
böle sıkılınca birden deniz kıyısına atarız ya kendimizi,burda öle bi durum yok tabiki,yürürken en mutlu hissettiğim yere gittim bende portobelloya,deniz gibi maşallh,çarşaf çarşaf sokaklar,sokaklarda da bi okadar cok ayrıntılar.





bütün hepsi benim olsun





o da ne bi anda denize yağmur yağacak,hemde simsiyah bulutlar coğalıyor,şimşekler benden de hızlı görülüyor,ayağımdan çıkıcak terliklerimle yağmurdan kaçmayı hazırlanırken,niye kacıyorum ki yaw dedim,işe mi gidicem,bekleyenmi var,sıçan olsam nolcak..derken indi bütün yağmur tepemize,hem de ne yağmur ama,mis gibi bi kokuyla.aklıma hemen silivri geldi,eski yazlığımızda balkonda yağmur yağarkenki oturmamız ailecek ,mis gibi babamın bahce toprağının kokusuyla,dev akasya agacının kokusu(akasya kokarmıydı ki)karışırdı..



tentelerin altında beklemeye de bayılıyorum..



yahu kime yeter bi dilim cheescake,getirin hepsini,cok şımarttım o gün kendimi çok..